Gostynin i jego okolice posiadają doskonałe warunki przyrodnicze i krajobrazowe. Jedną z największych atrakcji miasta jest gostyniński oz, który powstał powstał powstał podczas zlodowacenia bałtyckiego w czasie fazy leszczyńskiej. Występuje on na zachód od Gostynina, gdzie ciągnie się na odcinku 14 kilometrów, równolegle do rzeki Skrwy. W najwyższej części osiąga on 121,3 m i właśnie ta część ozu objęta jest ochroną rezerwatową.(...) (Lamparski)
 |
| Wyróżniający się w terenie Oz Gostyniński. [online]. [Data dostępu: 19.11.2013]. Dostępny w Internecie: http://www.zycieaklimat.edu.pl/pojezierze_gostyninskie |
Rezerwat Dybanka, poza wartościami naukowymi, posiada wysokie walory krajobrazowe. Obejmuje on północną część ozu. Nazwa rezerwatu nawiązuje do najwyższego fragmentu ozu jakim jest wzniesienie o takiej właśnie nazwie.
 |
| Rezerwat Dybanka. [online]. [Data dostępu: 19.11.2013]. Dostępny w Internecie:http://archiwum.pojezierzegostyninskie.pl/?p=77 |
Na terenie rezerwatu występują trzy typy siedliskowe lasu: bór suchy, bór świeży i bór mieszany wilgotny, przy czym dominują dwa pierwsze głównie z drzewostanami sosnowowymi i brzozowymi. W podszycie drzewostanów na siedlisku boru suchego występuje jałowiec pospolity, a w runie: chrobotek reniferowy, chrobotek leśny, wrzos zwyczajny, borówka brusznica, szczotlicha siwa. Podszyt drzewostanów na siedlisku boru świeżego stanowi buk zwyczajny i dąb szypułkowy, a w runie występuje kosmatka owłosiona, borówka czernica. Drzewostan na siedlisku boru mieszanego wilgotnego złożony jest z sosny pospolitej, dębu szypułkowego, olszy czarnej, brzozy brodawkowatej i grabu zwyczajnego. (Program ochrony przyrody...)
 |
| Jezioro Bartoszewo. [online]. [Data dostępu: 19.11.2013]. Dostępny w Internecie:http://www.gostynin.pl/47,turystyka.html |
(...)U podnóża Ozu Gostynińskiego, w dawnej rynnie, przycupnęło kilka małych jeziorek rynnowych (np. Czarne, Kocioł, Bratoszewo). Między nimi lawiruje Skrwa, kierując się na północ, ku Wiśle. Dawniej spływ wody odbywał się w przeciwnym kierunku. Z rynny kończącej się w okolicach Osin wody odpływały doliną Głogowianki, która wpadała w Kutnie do doliny Ochni. (Lamparski) Na terenie miasta obszar tego krętego wału pokryty jest lasami.
Niewątpliwie bardzo duże znaczenie nie tylko turystyczne, ale także hydrograficzne i gospodarcze mają gostynińskie jeziora polodowcowe.
 |
| Jezioro Bartoszewo. [online]. [Data dostępu: 19.11.2013]. Dostępny w Internecie:http://www.gostynin.pl/47,turystyka.html |
 |
| Jezioro Czarne. [online]. [Data dostępu: 19.11.2013]. Dostępny w Internecie:http://www.gostynin.pl/47,turystyka.html |
 |
| Jezioro Czarne. [online]. [Data dostępu: 19.11.2013]. Dostępny w Internecie:http://www.gostynin.pl/47,turystyka.html |
 |
| Jezioro przy Zamku. [online]. [Data dostępu: 19.11.2013]. Dostępny w Internecie:http://www.gostynin.pl/47,turystyka.html |
 |
| Jezioro przy Zamku. [online]. [Data dostępu: 19.11.2013]. Dostępny w Internecie:http://www.gostynin.pl/47,turystyka.html |
 |
| Jezioro Kocioł. [online]. [Data dostępu: 19.11.2013]. Dostępny w Internecie:http://www.gostynin.pl/47,turystyka.html |
Legenda o jeziorze Kocioł
Wśród borów, niedaleko Gostynina, stał niegdyś dworzec - zamek, siedziba starosty. Pojął on za żonę młodą szlachciankę, niezwykłej urody. Zamek starościński odwiedzał często książę - pan na Gostyninie. W drużynie książęcej znalazł się pewien młodzian z dalekiej krainy. Upodobał on sobie piękną starościnę.
Gdy obce hordy poczęły zagrażać okolicznym ziemiom, starosta wraz z rycerstwem wyruszył na wojnę. Po kilku tygodniach, późną wieczorową porą, przywieziono do zamku rannego woja, którym okazał się ów piękny młodzian z drużyny książęcej. Starościna otoczyła przybysza czułą opieką. Mijały miesiące. Na zamku zupełnie zapomniano o osobie starosty. Urządzano huczne przyjęcia, nie bacząc na nieodpowiedni czas. Starościna nie kryła się już wcale ze swą grzeszną miłością.
Kiedyś w czasie uczty otworzyły się raptownie drzwi, w których wśród chrzęstu zbroi, pojawił się duch starosty.
Tyś o mym zgonie śląc kłamliwe wieści,
Chciała ślubnym związkiem swej zbrodni dokonać,
Gdy ja z rozpaczą, w podwójnej boleści
Konałem w więzach i nie mogłem skonać.
Tyś brudną zgrają mój zamek zaplewił,
Przybytkiem zasług i cnoty płonący,
I straszliwej zbrodni potęgą zamienił,
W piekielny kocioł potępieniem wrzący.
"Przeklęty" - zagrzmiał - "o biada ci, biada"!
Wnet jękiem wiatru zawyli szatani,
Z głuchym łoskotem zadrżała posada
I zamek zniknął w rozwartej otchłani.
W tej rozpadlinie, gdzie straszliwa zbrodnia
Znalazła karę - stanęło jezioro,
Przejmujące trwogą każdego przechodnia
Co śmie w tę stronę iść wieczorną porą.
Lud okoliczny dał mu "Kotła" miano,
Wierząc niezłomnie, że w tych stron obrębie
Żadnego śmiałka dotąd nie widziano,
Co by chciał zajrzeć w tę bezdenną głębię.
Gdy obce hordy poczęły zagrażać okolicznym ziemiom, starosta wraz z rycerstwem wyruszył na wojnę. Po kilku tygodniach, późną wieczorową porą, przywieziono do zamku rannego woja, którym okazał się ów piękny młodzian z drużyny książęcej. Starościna otoczyła przybysza czułą opieką. Mijały miesiące. Na zamku zupełnie zapomniano o osobie starosty. Urządzano huczne przyjęcia, nie bacząc na nieodpowiedni czas. Starościna nie kryła się już wcale ze swą grzeszną miłością.
Kiedyś w czasie uczty otworzyły się raptownie drzwi, w których wśród chrzęstu zbroi, pojawił się duch starosty.
Tyś o mym zgonie śląc kłamliwe wieści,
Chciała ślubnym związkiem swej zbrodni dokonać,
Gdy ja z rozpaczą, w podwójnej boleści
Konałem w więzach i nie mogłem skonać.
Tyś brudną zgrają mój zamek zaplewił,
Przybytkiem zasług i cnoty płonący,
I straszliwej zbrodni potęgą zamienił,
W piekielny kocioł potępieniem wrzący.
"Przeklęty" - zagrzmiał - "o biada ci, biada"!
Wnet jękiem wiatru zawyli szatani,
Z głuchym łoskotem zadrżała posada
I zamek zniknął w rozwartej otchłani.
W tej rozpadlinie, gdzie straszliwa zbrodnia
Znalazła karę - stanęło jezioro,
Przejmujące trwogą każdego przechodnia
Co śmie w tę stronę iść wieczorną porą.
Lud okoliczny dał mu "Kotła" miano,
Wierząc niezłomnie, że w tych stron obrębie
Żadnego śmiałka dotąd nie widziano,
Co by chciał zajrzeć w tę bezdenną głębię.
 |
| Jezioro Kocioł. [online]. [Data dostępu: 19.11.2013]. Dostępny w Internecie:http://www.gostynin.pl/47,turystyka.html |
Bibliografia:
- Józefowicz Jadwiga. Legenda o jeziorze Kocioł.
- Lamparski Sławomir: Pojezierze Gostynińskie. [online]. [Data dostępu: 19.11.2013]. Dostępny w Internecie: http://www.zycieaklimat.edu.pl/pojezierze_gostyninskie
- Program ochrony przyrody w Nadleśnictwie Gostynin. [online]. [Data dostępu: 19.11.2013]. Dostępny w Internecie: http://bip.lasy.gov.pl/pl/bip/px_dg~rdlp_lodz~nadl_gostynin~program_ochrony_przyrody_nadlesnictwa_gostynin.pdf
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz